COŞKULU VAPUR

                   1986

Bugün bir kez daha kavradım büyüdüğümü

vapur da değildim artık; bir okyanusaşırı eskisi.

O bile değil, şekilsiz bir şehiriçi gemisi,şişkin.

Kocaman bir turuncu baca

Siyaha kesmiş çeperleri

bellek dolandığım bulamaç su.

Ben bir zamanlar güzel bir yelkenli idim.

Beyaz üzre pastel sarı bezeli

Aldım mı rüzgarı

Salardım kendimi engin sulara

Şimdiler de ürkek, kirli ve hantal

Diğerleri sakin ve beyaz

hoşnut etmiyor onları halim

tümden de dışlamıyorlar

esenekli ve sarı diye düşünüyor olmalılar

son zamanlarda fazla tütüyorsun,

baktırsana şu dumanına dedikleri oluyor.

şakaya vuruyorum.

Bir baca daha koyduracağım.

Gün geçtikçe büyüyorum, hayret ki ayırdına varıyorum.

             yolcu aldıkça büyüyor

             büyüdükçe yolcu alıyorum.

             bak biraz kendine,kızgınlar

             korkutuyorlar, özelliğimi çekemiyorlar.

             Vapuru vapur yapan,

             taşıdığı yolcudur.

             Kim daha fazla yolcu taşıyor!

             Aldırmıyorum yüke, yalpalamamaya çalışıyorum.

             korkuya yer yok, varlık tükenmez.

             Arada, bir iskeleye çekip

             ufukları gözlediğim oluyor,boş.

             içimi hüzünle karışık bir coşku kaplıyor.

             Daha güçlü atılıyorum karanlık sulara.

             ::

             Giderek daha  ağır  gidiyorum, fark etmesem de

             Ortalığı zifire kesiyor dumanım

             Diğerlerinin canını sıkıyorum, açıkça.

             Belli ki kirleniyor sözüm ona beyazlıkları.

             Tek martılar dostu coşkumun

             anlaşılmaması anlaşılmaz bilgeliklerinin.

             Öngörü, duru görü güçlü kanatlar istermiş.

             Neyin var diyen yok değil

             kime ne anlatacaksın

             Ne yapayım diyorum, böyle işte

             sıkıntıdan, hep aynı hat

             git gel, git gel ! n'olacak.

Şiirler düzüyorum eski koyların özlemiyle

Yolcular iniyor, yolcular biniyor

             Kimi gülüyor, kimi sövüyor

             Hepsi bu ne iştir anlamadık diyor.

             bu vapur burada ne arıyor

Arada bir mühendisler gezmiyor değil eski gövdemi

             yeniden açık denizler mi, yoksa ıskarta mı.

             Bir aksilik rüzgarı içime doluyor.

             yeri göğü daha bir sarıyor dumanım.

             Tüm çatanalar çatılıyor, dört yanıma

             Gönüllerini almak için bir şapka

             uyduruyorum,kayıp eşya dolabından.

             Kocaman bacama geçiriyor, bir iki hoplatıyorum.

             anlasınlar istiyorum,kurallara saygılıyım.

             yayvanlaşıyor bacam, turunç ve güleç.

             Küplere biniyorlar, üzerime

             çıkıp tepiniyorlar.Ardından limana...

             Yeter, yeter, evet yeter .

             Bir bakıyorum.

             binlerce iple bağlıyım.

Abaris Dephis  1986